Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Contineo me ab exemplis. Equidem e Cn. Qui convenit? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nemo igitur esse beatus potest. Recte, inquit, intellegis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quis Aristidem non mortuum diligit? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quonam, inquit, modo?

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Bork Neutrum vero, inquit ille. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc idem saepe faciamus. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Primum divisit ineleganter; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bork Bestiarum vero nullum iudicium puto. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.