Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid me istud rogas? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Beatus sibi videtur esse moriens.

Ut aliquid scire se gaudeant? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis

repertae, aut investigationem novarum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Deprehensus omnem poenam contemnet. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sed tamen intellego quid velit. Que Manilium, ab iisque M. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Nulla erit controversia. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Duo Reges: constructio interrete. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Paria sunt igitur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Non est enim vitium in oratione solum,

sed etiam in moribus. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Maximus dolor, inquit, brevis est. Erat enim res aperta.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sullae consulatum? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Verum hoc idem saepe faciamus. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Age, inquies, ista parva sunt.