Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Immo videri fortasse. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sin aliud quid voles, postea. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quippe: habes enim a rhetoribus; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quid, de quo nulla dissensio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Perge porro; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Tria genera bonorum; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quod quidem nobis non saepe contingit. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tum ille: Ain tandem? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Nummus in

Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Dicimus aliquem hilare vivere; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Iam in altera philosophiae parte. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Iam in altera philosophiae parte. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Beatum, inquit. Non igitur bene. Quonam modo?

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non risu potius quam oratione eiciendum? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Is es profecto tu.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor,

philosophorum.