Tum mihi Piso: Quid ergo? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quonam, inquit, modo? Poterat autem inpune; Ratio quidem vestra sic cogit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Bork Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sint ista Graecorum; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Si longus, levis dictata sunt. Duo Reges: constructio interrete. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus

intellegere quid sit bonum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. An nisi populari fama? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed fac ista esse non inportuna; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Num quid tale Democritus? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quid censes in

Latino fore? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Satis est ad hoc responsum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?