Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Summus dolor plures dies manere non potest? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Laboro autem non sine causa; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Dici enim nihil potest verius. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quo modo autem philosophus loquitur? Ea possunt paria non esse. Dici enim nihil potest verius.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Si enim ad populum me vocas, eum. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Id est enim, de quo quaerimus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Inquit, dasne adolescenti veniam? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quis est, qui non oderit

libidinosam, protervam adolescentiam? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Summus dolor plures dies manere non potest? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Summus dolor plures dies manere non potest? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Si longus, levis; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nos commodius agimus. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sint modo partes vitae beatae. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne

de ea re quaeri. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?