Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Proclivi currit oratio.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed ad bona praeterita redeamus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Frater et T. Sed residamus, inquit, si placet. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid iudicant sensus? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Duo Reges: constructio interrete. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Animum autem reliquis

rebus ita perfecit, ut corpus; Restatis igitur vos; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Idemne, quod iucunde? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Haeret in salebra. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Si longus, levis. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;