Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si longus, levis; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Non

est igitur voluptas bonum.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Quid censes in Latino fore? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Confecta res esset. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore,

qui torqueatur. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Hic ambiguo ludimur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sed plane dicit quod intellegit.