Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Quid enim? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nos commodius agimus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Scrupulum, inquam, abeunti; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quare ad ea primum, si videtur; Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Age, inquies, ista parva sunt. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Sed tamen intellego quid velit. Dat enim intervalla et relaxat. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut

Aristonem. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Refert tamen, quo modo. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Erit enim mecum, si tecum erit. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graccho, eius fere, aequalí? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Duo Reges: constructio interrete. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Age sane, inquam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Que Manilium, ab iisque M. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Eaedem res maneant alio modo. Eam stabilem appellas. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed ad illum redeo. Maximas vero

virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.