Istic sum, inquit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Bork Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo Reges: constructio interrete. Satis est ad hoc responsum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ut alios omittam, hunc

appello, quem ille unum secutus est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ut pulsi recurrant? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Esse enim, nisi eris, non potes. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.