Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Bork Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Duo Reges: constructio interrete. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Proclivi currit oratio. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Negat enim summo bono

afferre incrementum diem. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Facillimum id quidem est, inquam. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? De hominibus dici non necesse est. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Qui est in parvis malis. Odium autem et invidiam facile vitabis. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Eam stabilem appellas. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Esse enim, nisi eris, non potes. Tum ille: Ain tandem? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quis enim redargueret? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non

dicente te intellego; Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Polycratem Samium felicem appellabant. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. De hominibus dici non necesse est. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.