Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Bork Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Non est igitur voluptas bonum. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Praeclare hoc quidem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Facillimum id quidem est, inquam. Quod cum dixissent, ille contra. Efficiens dici potest. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ita prorsus, inquam; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed tamen intellego quid velit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non

habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Sed quot homines, tot sententiae;

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Non est igitur voluptas bonum. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sed videbimus.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Est autem etiam actio quaedam

corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Venit ad extremum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quid adiuvas? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?