Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. An potest cupiditas finiri?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hoc non est positum in nostra actione. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Si enim ad populum me vocas, eum. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Id est enim, de quo quaerimus. Maximus dolor, inquit, brevis est. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bork Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.

Beatus sibi videtur esse moriens. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Prave, nequiter,

turpiter cenabat; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid de Pythagora?

Cur id non ita fit? Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hic ambiguo ludimur. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Recte, inquit, intellegis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Satis est ad hoc responsum. Duo Reges: constructio interrete.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Venit ad extremum; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quo modo autem philosophus loquitur?

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Itaque eos id agere, ut a se dolores,

morbos, debilitates repellant. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Illi enim inter se dissentiunt. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Hoc tu nunc in illo probas. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quid ad utilitatem tantae pecuniae?