Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Bork Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ubi ut eam caperet aut quando? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Summus dolor plures dies manere non potest? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Certe non potest. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Laboro autem non sine causa; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. De quibus cupio scire quid sentias.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Nam Pyrrho,

Aristo, Erillus iam diu abiecti. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sint ista Graecorum; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cave putes quicquam esse verius. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? At iam decimum annum in spelunca iacet. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. At enim sequor utilitatem. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ad

eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.