An haec ab eo non dicuntur? Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Erat enim Polemonis.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Qui est in parvis malis.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur,

intellegere, quid diceret? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Verum esto; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Comprehensum, quod cognitum non habet? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Duo Reges: constructio interrete.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia

defendere. Tanta vis admonitionis inest in locis; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nam ante Aristippus, et ille melius.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quid, quod res alia tota est? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.