Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Bonum liberi: misera orbitas. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Ut id aliis narrare gestiant? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Oratio me istius philosophi non offendit;

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nihil sane.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Hos contra singulos dici est melius.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Bork

Est enim effectrix multarum et

magnarum voluptatum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Inquit, dasne adolescenti veniam? Quid iudicant sensus?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid iudicant sensus? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.