Nihil illinc huc pervenit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quod vestri non item. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Duo Reges: constructio interrete. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sedulo, inquam, faciam. Illi enim inter se dissentiunt. Scio enim esse

quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod quidem nobis non saepe contingit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Prave, nequiter, turpiter cenabat; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Bork -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nihil minus, contraque illa hereditate

dives ob eamque rem laetus.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quid de Platone aut de Democrito loquar? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.