Sit sane ista voluptas. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Prioris generis est docilitas, memoria;

Sed quae tandem ista ratio est? Ea possunt paria non esse. Hoc non est positum in nostra actione. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid Zeno? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quid enim possumus hoc agere divinius? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Duo Reges: constructio interrete. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Bork Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Memini me adesse P. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. At enim sequor utilitatem. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Itaque his sapiens semper vacabit. Quis istud, quaeso, nesciebat? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nemo igitur esse beatus potest. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Proclivi currit oratio. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Urgent tamen et nihil remittunt. Que Manilium, ab iisque M.