Quid de Platone aut de Democrito loquar? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Immo videri fortasse. Itaque contra est, ac dicitis; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nihil sane. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Que Manilium, ab iisque M. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Bork Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Si longus, levis dictata sunt.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Erat enim Polemonis. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Quae duo sunt, unum facit.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Duo Reges: constructio interrete. Non igitur bene. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Cur, nisi quod turpis oratio est? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?