Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si enim ad populum me vocas, eum. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed quot homines, tot sententiae;

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Hic ambiguo ludimur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Heri, inquam, ludis

commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quis hoc dicit? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ne discipulum abducam, times. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Stoicos roga.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Duo Reges: constructio interrete. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Hoc tu nunc in illo probas. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Bork Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Tum, Quintus et Pomponius cum

idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Bork

Utram tandem linguam nescio? Si quae forte-possumus. Ergo, inquit, tibi Q. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Ut aliquid scire se gaudeant? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.