Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae sequuntur igitur? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid de Pythagora? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Duo Reges: constructio interrete. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Memini me adesse P. Cave putes quicquam esse verius. Ac tamen hic mallet non dolere. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quae sequuntur igitur? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Equidem e Cn. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque

concedimus;

Quo modo autem philosophus loquitur? Itaque contra est, ac dicitis; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quare attende, quaeso.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Optime, inquam.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Bork Si longus, levis dictata sunt.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Falli igitur possumus. Quid enim possumus hoc agere divinius? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sin aliud quid

voles, postea.